5 najczęstszych błędów przy pielęgnacji stóp

Wiele przy­pad­ków, z któ­rymi pacjenci tra­fiają do gabi­ne­tów podo­lo­gicz­nych, nie miało by miej­sca gdyby nie wła­ściwa pie­lę­gna­cja domowa. Brak świa­do­mo­ści lub też poku­tu­jące złe nawyki skut­kują pro­ble­mami ze sto­pami, które w przy­padku cią­głego sto­so­wa­nia mogą prze­kształ­cić się w poważne i trudne do wyle­cze­nia scho­rze­nia. Oka­zuje się nato­miast, że pra­wi­dłowa pie­lę­gna­cja stóp nie wymaga ani wiel­kich nakła­dów pracy, ani też spe­cja­li­stycz­nych narzę­dzi. Naj­waż­niej­sze jest nato­miast sys­te­ma­tycz­ność, wie­dza i bie­żąca obser­wa­cja skóry stóp oraz paznokci.

Poni­żej pre­zen­tu­jemy 5 naj­częst­szych błę­dów w pie­lę­gna­cji stóp.

1. Skar­petki złusz­cza­jące – moda na skar­petki złusz­cza­jące przy­szła do nas z Azji. Szczyt popu­lar­no­ści mają już dawno za sobą, nato­miast na­dal zda­rza się, że do gabi­ne­tów tra­fiają osoby z podraż­nioną, a nawet popa­rzoną skórą stóp po uży­ciu tego spe­cy­fiku. Skar­petki złusz­cza­jące to nic innego jak spe­cjalna tka­nina nasą­czona m.in. kwa­sami: gli­ko­lo­wym, mle­ko­wym, sali­cy­lo­wym. Ich zada­niem jest spo­wo­do­wa­nie łusz­cze­nia się skóry, które nastę­puje zwy­kle po 3–5 dniach. Nie­stety kwasy sto­so­wane w tego typu pre­pa­ra­tach, mimo że są sto­sun­kowo bez­pieczne dla skóry, swoje dzia­ła­nie wyka­zują zarówno na mocno zro­go­wa­ciałą skórę jak i rów­nież na tą deli­katną i zdrową jak np. skórę na grzbie­tach stóp, która nie potrze­buje aż tak moc­nego złusz­cza­nia. Efek­tem jest złusz­cze­nie się zarówno zro­go­wa­cia­łej skóry pięt, jak i cien­kiej i deli­kat­nej skóry śród­sto­pia, skóry mię­dzy pal­cami stóp czy grzbie­tów stopy. Odsło­nięta w ten spo­sób deli­katna skóra jest jesz­cze bar­dziej skłonna do podraż­nień. Czę­ste sto­so­wa­nie takich skar­pe­tek może powo­do­wać uszko­dze­nia skóry i trudne do zła­go­dze­nia podraż­nie­nia.
2. Nadu­ży­wa­nie pumeksu – pumeks dostępny w każ­dej dro­ge­rii wydaje się być bez­piecz­nym i sku­tecz­nym spo­so­bem na pozby­cie się suchej i zro­go­wa­cia­łej skóry. Miej­scami naj­czę­ściej trak­to­wa­nymi pumek­sem są zazwy­czaj pięty. Należy jed­nak wie­dzieć, że sys­te­ma­tyczne zdzie­ra­nie wierzch­niej war­stwy naskórka pięt pogłę­bia jedy­nie pro­blem jego rogo­wa­ce­nia. Pod­czas tar­cia stóp pozby­wamy się jedy­nie kilku wierzch­nich par­tii naskórka, przez co dajemy ponie­kąd sygnał do jego głęb­szych warstw, że dzieje się coś nie­po­ko­ją­cego, a więc skóra, chcąc się „rato­wać”, nad­bu­do­wuje jego kolejne war­stwy i pro­blem powraca. Czę­sto korzy­sta­jąc z elek­trycz­nych tarek czy pumek­sów dopusz­czamy do prze­grza­nia naskórka, co rów­nież powo­duje jego wzmo­żone pro­cesy rogo­wa­ce­nia.  Dla­tego sys­te­ma­tyczne usu­wa­nie zro­go­wa­ceń w gabi­ne­cie podo­lo­gicz­nym gdzie spe­cja­li­sta usuwa zro­go­wa­ce­nie przy pomocy skal­pela czy dłuta podo­lo­gicz­nego pozwala ogra­ni­czyć czę­stotliwość usu­wa­nia nara­sta­ją­cego naskórka i przy­wraca pra­wi­dłowe pro­cesy rege­ne­ra­cji skóry. W połą­cze­niu z pra­wi­dłową pie­lę­gna­cją stóp w domu daje to bar­dzo zado­wa­la­jące efekty.

3. Pedi­cure fre­zar­kowy – to forma pedi­cure sto­so­wana naj­czę­ściej w gabi­ne­tach kosme­tycz­nych. Kosme­tyczka za pomocą odpo­wied­nich fre­zów lub kap­tur­ków ście­ra­ją­cych usuwa wierzch­nią war­stwę naskórka stóp, odsła­nia­jąc nową, miękką skórę. Należy jed­nak pamię­tać, że frezy i kap­turki ście­ra­jące mają za zada­nie jedy­nie wygła­dzić i oszli­fo­wać skórę. Zbyt dłu­gie „pra­co­wa­nie” fre­zem na zro­go­wa­cia­łej skó­rze np. pięt pro­wa­dzi do ich prze­grza­nia, a wiemy, że pro­wa­dzi to do wzmo­żonego rogo­wa­ce­nia. Efekty będą widoczne od razu, jed­nak na dłuż­szą metę tego typu zabieg jedy­nie pogłębi pro­blem zro­go­wa­ceń na sto­pach.

4. Niepra­wi­dłowe obci­na­nie paznokci – w tym przy­padku też poku­tuje prze­świad­cze­nie, że „paznok­cie powinno obci­nać się na półokrą­gło”. Nie jest to jed­nak do końca prawdą. Każdy pazno­kieć ma swój ana­to­miczny kształt i to do niego powinno się dosto­so­wy­wać odpo­wiedni kształt cię­cia. Paznok­cie nie powinny być obci­nane za krótko ani też zosta­wione za dłu­gie. Można przy­jąć, że dłu­gość wol­nego brzegu paznok­cia powinna być utrzy­my­wana na pozio­mie 1–1,5 mm, ozna­cza to, że część wycho­dząca poza obłą­czek paznok­cia nie powinna ani go za bar­dzo „odkry­wać” ani wycho­dzić mocno poza jego gra­nicę. Za krótko przy­cięte paznok­cie stwa­rzają ryzyko ska­le­cze­nia mięk­kiej tkanki opuszki, a także zwięk­szają ryzyko mikro­ska­le­czeń. Za dłu­gie paznok­cie z kolei pro­wa­dzą do zgru­bie­nia płytki paznokci i mogą rów­nież powo­do­wać skrę­ca­nie się paznok­cia w kształt rurki i draż­nie­nie łoży­ska paznok­cia poprzez tar­cie i urazy mogące mieć miej­sce w zbyt cia­snym obu­wiu. Narzę­dziamy, jakie naj­czę­ściej sto­so­wane są do skra­ca­nia paznokci, są spe­cjalne zakrzy­wione nożyczki do paznokci lub cążki. Czę­sto skra­cane w ten spo­sób paznok­cie mają zmiaż­dżoną płytkę, która staje się świet­nym miej­scem do wni­ka­nia w głąb paznok­cia grzy­bów lub innych drob­no­ustro­jów. Lepiej zain­we­sto­wać w spe­cjalne ostre cążki do obci­na­nia paznokci, które będą zosta­wiały odpo­wiednio przy­ciętą brzegi paznokci. Kra­wę­dzie paznokci można lekko oszli­fo­wać przy pomocy pil­niczka.

5. Niepra­wi­dłowe wyci­na­nie skó­rek – o ile błędy przy złym wycię­ciu skó­rek przy paznok­ciach dłoni mogą być wyba­czone, to ten sam błąd poczy­niony w sto­pach może mieć już dużo gor­sze skutki. Nie­stety znacz­nie czę­ściej zda­rza się, że przy pie­lę­gna­cji skó­rek oko­ło­pa­znok­cio­wych w sto­pach docho­dzi do ska­le­czeń. Nie­od­ka­żona w żaden spo­sób ranka zamknięta w cie­płym obu­wiu, gdzie stopa czę­sto się poci to ide­alne warunki do roz­woju grzy­bicy czy wni­ka­niu wiru­sów lub bak­te­rii. Dla­tego tak ważne jest, aby te szcze­gólne obszary na sto­pach trak­to­wać ze szcze­gólną uwagą a wszel­kie nie­po­ko­jące objawy skon­sul­to­wać ze spe­cja­li­stą podo­lo­giem.